Het Oost-Vlaamse fiets-en wandelmagazine, StapAf maakte vorig jaar een mooie toegankelijke editie, StapAf+. Een prachtige uitgave met een Nederlandse reisblogster (!) in de spotlights. Ik sta op de cover en nog eens vijf pagina’s met prachtige foto’s!
Samen met vriendin Else en haar twee lieve meisjes ging ik op pad om voor deze toegankelijke StapAf+ één van de routes voor het routeboekje te testen. En om het nuttige aan het aangename te paren (mooi toch die Belgische variant?) verbleven wij ook een weekendje op de Gavers. Bekijk hier het hele magazine of lees het artikel hieronder.
Op rolletjes. Toegankelijk weekendje weg in de Gavers in de Vlaamse Ardennen
De Vlaamse Ardennen associeer je doorgaans met stevige kuitenbijters. Toch kan je er ook vlot met de rolstoel uit de voeten, bijvoorbeeld op het jaagpad langs de Dender in de buurt van Geraardsbergen. Reisblogger Eelke Kelderman zocht het voor ons uit.
Met z’n nukkige kasseien en een stijgingsgraad van 20% staat de Muur van Geraardsbergen bekend als een van de meest notoire hellingen uit het wielrennen in Vlaanderen. Amper twee kilometer verderop is van de wielergekte nauwelijks iets te merken. Provinciaal Domein De Gavers ligt in de groene vallei van de rivier de Dender. Met een recreatievijver, tal van sportfaciliteiten, een overdekt zwembadcomplex en verschillende verblijfsmogelijkheden is het een perfecte uitvalsbasis voor een weekendje weg in de Vlaamse Ardennen. En rolstoelvriendelijk bovendien!
Knooppuntenroute
In De Gavers vertrekt een toegankelijke fietsknooppuntenroute, die ik samen met vriendin Else en haar dochtertjes Juna en Issi wil verkennen. Dat doen we na een verkwikkende nachtrust en een stevig ontbijt in een aangepaste bungalow op het domein. Bij de fietsenverhuurdienst van de Gavers staat een toffe handbike te blinken, naast een tandem met een stoel voorop. Maar daarvoor moet je over gespierde armen en benen beschikken, dus ik blijf zitten in mijn elektrische rolstoel, die ook zo’n 15 kilometer per uur haalt. Juna gaat voor een kloeke meisjesfiets. Issy voelt zich veiliger op een aanhangfiets, die we aan de tweewieler van Else haken.
Koude douche
Parkwachter Patrick begeleidt ons naar het eerste fietsknooppunt. Onderweg passeren we de gebouwen van ’t Schipken, de jeugdherberg van De Gavers. Ook die draagt het toegankelijkheidslabel, en dat wil ik graag even bekijken. De prima kamers hebben een privébadkamer met een douchestoeltje aan de wand en beugels bij het toilet. Eén minpuntje: de douchekop heeft geen losse slang, maar zit vast aan de wand. Een plons koud water op je kop is daardoor vaak het gevolg. De uitbater kijkt me beduusd aan wanneer ik het voor hem demonstreer: zo had hij het nog niet bekeken.
Kasseistrook
De start van de route betekent meteen ook een kleine hindernis. Bij Knooppunt 74 bestaat de aanloop naar het bruggetje over de Dender uit een grillige kasseistrook met hier en daar een put in het wegdek. Het toegankelijke traject suggereert een ommetje via de grote brug even verderop, maar ik hou wel van een uitdaging en besluit het erop te wagen. Uiteindelijk dender ik zonder noemenswaardige problemen over de Dender heen, maar ik begrijp nu ook goed waaraan de Vlaamse kasseien hun reputatie verdienen.
Zouden we?
Het eerste deel van de rit leidt ons via rustige wegen langs prachtige gouden velden en stemmige dorpjes als Schendelbeke en Vloerzegem, waar in de schaduw van het idyllische kerkje opnieuw een kasseistrook wacht. Het bankje bij de begraafplaats nodigt ons uit voor een korte pauze en een snelle hap. Voor het eerst valt het ons op hoe vlak alles hier is, hoewel de benaming Vlaamse Ardennen anders doet vermoeden. Het maakt ons extra benieuwd naar de beruchte Muur, hoewel die volgens ingewijden volstrekt ontoegankelijk is voor wie in een rolstoel zit. Zouden we toch niet een keertje…?
Jaagpad
In Zandbergen knopen we aan bij het jaagpad langs de Dender. Vanaf daar kruisen we alleen nog wandelaars en fietsers in een uitgesproken groene omgeving. De picknicktafel bij de metalen ophaalbrug aan het Sas van Idegem blijkt bezet, dus besluiten we om nog even verder te fietsen. Voor we het goed beseffen staan we weer aan de rand van De Gavers, waar we een bankje bij de grote vijver zoeken om onze picknick soldaat te maken en het programma voor de rest van het weekend bespreken.
Gaversbad
De meiden kijken vol ontzag naar de surfbikes op het water en de klauterende kinderen in het WOW-waterpark aan de overkant, maar uiteindelijk kiezen ze toch voor een duik in het Gaversbad. Ik laat me rondleiden door een van de redders – prachtige naam voor wat wij in Nederland een badmeester noemen – en ben aangenaam verrast door wat ik zie: het zwembad beschikt over een doucherolstoel en een liftje om in het water te komen. Ook de sauna maakt me gelukkig: er is helemaal niemand, en dat blijkt geen uitzondering. Heerlijk rustig, en de doucherolstoel past net tussen de saunadeuren.
Dan toch!
De volgende dag begint met minigolf en go-carts (skelters) voor de meisjes en Geraardsbergse mattentaarten uit het winkeltje op domein de Gavers voor Else en mij: een lokale lekkernij op basis van eieren, amandelen en gestremde melk. En plots begin ik weer over de befaamde Muur. Else heeft aan één blik genoeg om mijn gedachten te raden, en ze weet intussen ook dat ze me niet kan ompraten. We pakken onze spullen en nemen de auto richting Geraardsbergen: een leuk stadje met fijne terrasjes. Een uur later post ik een foto van m’n trotse zelf bovenop de legendarische helling, met de Mariakapel in de rug. De rit daarheen zou ik niemand aanbevelen (ik hobbelde zowat uit m’n rolstoel), maar soms is iets pas leuk als het moeite kost…
Verblijf De Gavers
Op het kampeerterrein van Provinciaal Domein De Gavers staan vijf nieuwe bungalows voor acht personen met een groot terras en uitzicht op het water. Eén ervan is rolstoeltoegankelijk en draagt het A-label. “Alleen het bed bleek een beetje laag, maar dat was snel opgelost”, zegt Eelke. “Ik zat nog maar net met m’n voeten omhoog op het terras, of daar stond de parkwachter al met een paar betonnen tegels om het probleem te verhelpen. Kijk, daar hou ik van.” Ook de rest van het domein is vlot toegankelijk, met aangepaste fietsen, een strandzone met een betonweg tot in het water en liften in het zwembad het Gaversbad en bij de aanlegsteiger voor de rondvaartboot. (Bekijk ook de foto’s van de rolstoeltoegankelijke bungalow).
Het Bruggenhuis
Klinken op een geslaagd weekend deden Eelke en co in Het Bruggenhuis, een voormalig schipperscafé met een heerlijk terras aan de Dender, een beperkte kaart met huisbereide gerechten en een ruime selectie bieren. Op vrijdagavond pik je er jazzconcerten mee. Het Bruggenhuis is vlot toegankelijk en heeft een (klein) aangepast toilet. De auto parkeer je voor de deur.
Eelke blogt
Als rolstoelgebruiker en reisblogger is Eelke Kelderman in Nederland een autoriteit op het vlak van toegankelijk toerisme. Ze wordt regelmatig gevraagd om vakantieverblijven op toegankelijkheid te screenen, en dat doet ze streng maar rechtvaardig. Voor deze StapAf nodigden we haar uit om een van onze toegankelijke routes te verkennen, gekoppeld aan een weekendje in De Gavers. Een uitgebreide screening van het vakantiehuis en de faciliteiten op het park vind je ook op haar website.
Bekijk hier de routekaart van onze fietsroute (16km).
StapAf+ verscheen in een oplage van 15.000 exemplaren, een papieren versie bestel je hier. Een digitaal exemplaar vind je hier. Bij het blad zit een extra boekje met vijf wandelroutes en drie fietsroutes die geschikt zijn voor rolstoelgebruikers.
Meer informatie over wandelen, fietsen en overnachten in Oost-Vlaanderen vind je ook op de website van Toerisme Provincie Oost-Vlaanderen.
