Luxe kamperen in een safaritent, marshmallows roosteren, vogels spotten langs de Regge en een ‘mindwalk’ over de Lemelerberg. Alweer een paar weken geleden ging ik op stap met mijn zus en haar gezin voor een kidsproof weekend in het Vechtdal. Een idyllisch groen gebied in Overijssel.

“Waar is je rolstoel, Eelke?” roept mijn vierjarige neefje vanaf een stoere skelter als ik mijn bus bij camping de Vos het parkeerterrein oprij. Zo vaak ziet mijn neefje mij niet in mijn auto. Mijn zus en nichtje komen ook aanlopen. “Hèhè, daar is de wijn!” roept mijn zus als Tjeerd een tinkelende doos uit de bus tilt. Mijn lief Tjeerd en ik zijn wat later, want wij waren uitgenodigd voor een heerlijke wijnproeverij bij De Reestlandhoeve, een mooie wijnhoeve in Balkbrug. Op de idyllische route naar de camping stopten we ook nog voor een leuk stalletje aan de weg met zelfgemaakte vogelhuisjes.

Mooi doorkijkje met tentdoekk op de voorgrond en uitzicht op een weiland
Camping De Vos, tussen de tenten door

Glamping

We slapen met z’n allen (zus, zwager, neefje Teun, nichtje Nora, Tjeerd en ik) in een prachtige, zevenpersoons safaritent op boerencamping de Vos in Lemelerveld, een klein dorpje onder Ommen, regio Vechtdal. Naast 260 melkkoeien zijn er 25 kampeerplaatsen en drie rolstoeltoegankelijke safaritenten. Een verblijf in zo’n tent kun je gerust glamping noemen! Wat dacht je van een romantisch hemelbed (waarvan één bedbodem zelfs hoog/laag-verstelbaar is), een prima uitgeruste keuken, een grote eettafel, een warme kachel en een volledig rolstoeltoegankelijke badkamer? De houten vloer die buiten onder de luifel doorloopt, maakt de safaritent makkelijk toegankelijk. Gelukkig moet je de deur wel openritsen en hoor je de geluiden van buiten (loeiende koeien!) duidelijk door het tentdoek heen, anders zou je bijna vergeten dat je aan het kamperen bent.

Bekijk hier de luxe, rolstoeltoegankelijke safaritent op camping de Vos >> 

Vooraanzicht van een bruingele safaritent. Eelke zit onder de luifel in haar elektrische rolstoel in de ligstand, neefje Teun komt aanrijden over een betonnen paadje op een skelter, zwager staat bij de BBQ
De Vos, vooraanzicht boer’n safaritent
Collage met 3 foto's, Eelke met haar zus onder de luifel met een glaasje wijn, Eelke bij een vuurton met haar nichtje klaar om marshmallows te roosteren, met de hele familie aan de picknicktafel onder de luifel
Heerlijk relaxed campingleven

Zorgeloos Vechtdal

Het Vechtdal is een actieve regio als het gaat om toegankelijk recreëren. Ondernemers hebben de handen inééngeslagen en dankzij subsidies zijn er steeds meer toegankelijke, leuke activiteiten en dito overnachtingsplekken. Ik was al eerder in het Vechtdal (zie Een warm bad in het Vechtdal), en ben er nu ook weer op uitnodiging van enkele ondernemers. Naast de bijzondere overnachtingen in de safaritent hebben we daarom ook een vol programma.
Regina de Vos, eigenaresse van de camping, vertelt trots: “Ons sanitairgebouw is niet rolstoelvriendelijk, maar nu de drie tenten er staan, zijn we heel blij dat iedereen ‘zorgeloos’ bij ons kan komen kamperen. Het is een heel project geweest, kostbaar ook, maar dit was wat we voor ogen hadden.”

Klimmen door de bomen

De volgende ochtend staat Klimbos Natuurlijk Heidepark op de agenda, slechts vijf autominuten vanaf de camping. Neefje Teun rijdt met mij mee. “Mag de radio harder, Eelke?” Hij glundert: gaaf zo’n stoere, hoge bus! Ik glimlach ook, leuk om de kids wat langer om me heen te hebben.
Alleen de mannen en mijn nichtje wagen zich op de wiebelige touwen tussen de hoge bomen. Ondertussen speelt Teun lekker in de speeltuin en kijk ik naar de klimcapriolen boven mij. Puffend en met rode hoofden klautert daar mijn familie. “Het is echt een moeilijk parcours joh,” roept mijn nichtje (9) en zij kan het weten want ze heeft ervaring.

Rolstoelinfo: Bij speel- en klimbos Natuurlijk Heidepark is ook een grote zwemvijver met een lekker strandje. Er staat een strandrolstoel (type Wombat) en er is een rolstoeltoegankelijk toilet. Er zijn verder geen speciale voorzieningen voor mensen met een beperking om te klimmen of te spelen.

Eelke in haar elektrische rolstoel met haar neefje in het bos, hand in hand achterkant
Rolstoelroute op de Lemelerberg

 

landschapsfoto van theehuis de Lemelerberg
Theehuis de Lemelerberg, ik wil zeker een keer terug, de heide moet hier prachtig bloeien!

Mindwalk op de berg

Wist je dat Ommen rond 1920 het spirituele centrum van Europa was? Duizenden mensen uit heel Europa kwamen hier bijeen om te luisteren naar de uit India afkomstige Krishnamurti. Hij organiseerde hier kampen en zou de nieuwe wereldleider worden. Dat liep anders, maar sommige mensen beweren dat zijn energie nog steeds voelbaar is op de Lemeler- en Archemerberg.

Samen met de enthousiaste vitaliteitstrainster Jannie Pekkeriet gaan wij op zoek naar onze eigen energie op deze bergen. Jannie is leerkracht en fanatiek sporter: wandelen, rennen, yoga en tai chi. Haar ervaringen komen samen in de ‘mindwalks’ die zij aanbiedt vanuit natuurcamping de Lemeler Esch. We spreken af op het parkeerterrein van Theehuis de Lemelerberg. Hier start namelijk een rolstoeltoegankelijke wandelroute over de Lemelerberg. De route is maar 1,3 kilometer, dus Jannie vraagt onderzoekend naar de ‘offroad’-kwaliteiten van mijn rolstoel. Met mijn hulptroepen moet dat goedkomen. Het grootste deel van onze route is verhard, maar als we van het rolstoelpad afgaan is het even uitkijken voor boomwortels en soms wat mullere stukken. Ik race overal door- en overheen. Afhankelijk van het voorafgaande weer en je rolstoel zal dat wel of niet lukken. Van het gebaande pad af levert prachtig uitzicht op over het hele gebied; heidevelden, zandverstuivingen en bos wisselen elkaar af. Jannie combineert het wandelen met ontspannings- en ademhalingsoefeningen en laat ons al onze zintuigen gebruiken. Welke boom valt jou het meest op? Welke geluiden hoor je allemaal? Maar we mogen ook even los op een hartslagverhogende oefening. Terug bij de parkeerplaats is er speelbos ‘In het hol van de leeuw’ of een ijsje bij het theehuis (met rolstoeltoegankelijk toilet).

collage van foto's wandelen op de lemelerberg

>> Extra tip: Natuurcamping de Lemeler Esch

Wij eten voor onze mindwalk een lekkere pannenkoek bij het Boscafé op natuurcamping De Lemeler Esch. Heb je zelf een tent of caravan dan is deze camping een aanrader. Een stuk groter dan onze camping, maar ook een prettige sfeer, juist door het duurzame en ecologische gedachtegoed dat erachter zit. Aangepast sanitairgebouw aanwezig.

Bootje varen

Met de fluisterstille platbodem van Reggesafari en kapitein Jan aan het roer, mogen we de volgende dag door het beschermde natuurgebied van het prachtig meanderende riviertje de Regge varen. Vaar je het eerste stuk op de rechte Vecht tussen de weilanden en motorbootjes, op de Regge zie je mooie oever- en waterplanten, bos en overhangende bomen, een enkele kano of met een beetje mazzel een ijsvogel! Broodje en drankje kun je meenemen aan boord. Genieten zo!

collage van 4 foto's met eelke en haar familie op een ijzeren sloep

Rolstoelinfo: Reggesafari gebruikt de rolstoeltoegankelijke aanlegsteiger bij Camping de Koeksebelt. Er zijn twee toegankelijke e-platbodems. Met de (elektrische) rolstoel rijd je er via de schuine voorkant makkelijk in, de boot zakt dan iets. Om er weer uit te komen is meestal wat contragewicht nodig om weer gelijk aan de steiger te staan. Er zijn tien zitplaatsen (waarvan twee rolstoelplekken).

>> Extra tip: River Lodge, camping De Koeksebelt

Reggesafari gebruikt niet voor niks de aanlegsteiger bij camping de Koeksebelt. Toegankelijkheid staat hier op het prioriteitenlijstje. Er is aangepast sanitair op de camping en er staan twee rolstoeltoegankelijke houten huisjes (5-persoons, ‘River Lodge’). De huisjes staan op een rustig deel van de camping en zijn sfeervol ingericht. Vanaf de grote veranda (met een hangmat!) kijk je uit over een aftakking van de Vecht, een strandje en een waterspeeltuin. Een oude stalen boot ligt klaar om ‘s avonds een fikkie in te steken. De camping ligt op loopafstand van het gezellige Hanzestadje Ommen. Topplek, als ik de recensies moet geloven!

Muziek in de wijngaard

Bloemenranden langs de weides, yoga in de bossen, groene speelplekken, schaapkuddes die al grazend de heidevelden weer aan elkaar verbinden. Het valt echt op dat er naast toegankelijke recreatie in het Vechtdal flink aandacht is voor biodiversiteit en natuur. En dat voelt voor mij als mens ook fijn. We begonnen dit heerlijke weekend met een wandeling en fantastische proeverij op wijndomein Reestlandhoeve, waar klassieke muziek door de wijngaarden klinkt. Ze geloven dat het hun druiven gezonder maakt, minder gevoelig voor ziektes. Hoe mooi is dat! We kunnen elkaar helpen, mens en natuur in een ultieme balans. Tjeerd en ik sluiten het weekend ook met z’n tweetjes af. Een bord met zachte asperges in de bostuin bij restaurant De Barones voelt nog als een heerlijk toetje na een fijn weekend. Dat doen ze goed in het Vechtdal!

collage van 3 foto's in de wijngaard
Door het koude voorjaar zijn de blaadjes nog maar net aan het ontluiken

 

Rolstoelinfo: De wijngaard van de Reestlandhoeve heeft een hobbelige grasondergrond. Ik kon er redelijk doorheen ploegen met mijn rolstoel terwijl het behoorlijk geregend had. Er is een groot rolstoeltoegankelijk toilet. Ook bij restaurant de Barones is een rolstoeltoegankelijk toilet.

 

Liever bierproeven dan wijn? Meer wandelroutes? Rolstoeltoegankelijke reatsuarants? Richting Duitsland over het water met een historische ‘zomp’? Bekijk voor meer tips en accommodaties  de ‘Zorgeloos’ pagina’s van Vechtdal Overijssel.

 

PS. Ik ben uitgenodigd door de ondernemers in het Vechtdal maar samenwerking of niet, ik schrijf altijd een eerlijk verhaal.

Direct na aankomst in ons heerlijke duinhuisje laat het zonnetje zich even zien dus met een stevige wind ‘waaien’ we gauw naar het strand. Het strand van Bloemendaal aan Zee met enkele strandtenten is maar drie minuten lopen! In het seizoen staat er ook een strandrolstoel (Jutter). Nu (half maart) is het nog een beetje een rommeltje. Grote bulldozers schuiven op het strand met zand heen en weer, strandtenten zijn aan het opbouwen en lege karkassen van toiletgebouwen staan klaar voor een nieuw seizoen. Er waait een koude wind dus wij installeren ons lekker in ons huisje, ik word er helemaal blij van. Dit huisje klopt gewoon, ik kan helemaal mijn gang gaan en kan dus ook een lekker potje koken. Fijn! Lees meer over het huisje.

Bloemendaal aan zee, ollage strand
Bloemendaal aan zee, collage strand

Over de lange boulevard naar Zandvoort

De volgende dag proberen we met windkracht 9 naar Zandvoort te fietsen. Mijn rolstoel rijdt stug door over de lange boulevard (3,5km), op de fiets is dat voor Tjeerd toch een stuk moeilijker. We worden helemaal gezandstraald. Bij strandtent de Haven van Zandvoort duiken we uiteindelijk naar beneden. Het zand ligt in grote bergen op het terras en de strandafgang. Ik zie een strandrolstoel (model Jutter) klaar staan, maar binnen is het nu een stuk aangenamer. Het eten is prima, niet bijzonder. Er is ook een toegankelijk toilet. Overigens zijn er op meer plekken strandrolstoelen te leen in Zandvoort, helaas geen elektrische.

Op het avondprogramma staat nog de film ‘Bohemian Rhapsody’ bij Circus Zandvoort. Denk niet aan een circustent maar meer iets tussen een spiegeldoolhof, amusementenhal, casino en touwtjetrekkraam op de kermis in. Beetje vreemd maar kids kunnen hier zeker hun hart ophalen met games en gekke kermisspelen. Alles is goed rolstoeltoegankelijk, inclusief toilet. Ik word een beetje zenuwachtig van alle bliepjes dus wij gaan snel naar de bovenste verdieping waar een kleine bioscoopzaal met rode pluche stoelen is. Vanuit de lift rijd je de zaal in, daar is er één klein vierkant plekje naast een stoelenrij waar mijn rolstoel goed past. Niet bewegen anders rijd je de trap af. Bij het reserveren van de kaartjes moest ik wel beloven dat ik zelfstandig met de trap naar beneden kan in geval van calamiteiten…

IJmuiden, de grootste sluis ter wereld

De volgende dag lazy sunday-morning. In de middag gaan we met de auto naar IJmuiden. Daar wordt de op dit moment de grootste sluis ter wereld gebouwd! Omdat de ‘sluizenroute’ daarom niet geopend is voor verkeer belanden wij zomaar op een pontje, altijd leuk. Indrukwekkend gebied hier, met industrie en havens. Vlak naast de nieuwe sluis is in een opvallend rood gebouw een expositieruimte ingericht over de bouw en voortgang van de bouw van de sluis, SHIP. Op het dak (bereikbaar met de lift) heb je goed uitzicht over de nieuwe en oude sluis. Precies als wij op het dak staan wordt het enorme schip wat we net vanuit de pont nog over het Noordzeekanaal zagen aankomen, door de sluis getrokken, wauw! Voor kinderen boven de twaalf is het leuk om een rondleiding te volgen, zie de website van SHIP.

Pontje bij IJmuiden
Pontje bij IJmuiden
IJmuiden, expositieruimte Ship
IJmuiden, expositieruimte Ship
IJmuiden, dakterras van expositieruimte SHIP
IJmuiden, dakterras van expositieruimte SHIP

Haarlem, leukste shopstad van Nederland

Een weekend is kort dus wij slaan Haarlem dit keer over. Haarlem is wel een echte aanrader. Bovendien de bus stopt zo ongeveer voor je huisje en brengt je in een halfuurtje naar het centrum van Haarlem. Wel zo makkelijk want parkeren is minder handig in deze stad. Lekker eten, een bezoekje aan een van de mooie musea of lekker shoppen! Bekijk de website van Visit Haarlem of check de app van Ongehinderd. Ik had al eens een leuk gesprekje met local Femke over haar rolstoeltoegankelijke hotspots van de stad.

Meer info over ons fijne rolstoeltoegankelijke duinhuisje? Lees hier verder.

In december was ik drie dagen alleen in Malaga, Zuid-Spanje. Vanuit Malaga ben ik met de bus naar Torrox gegaan, een plaatsje 60 km richting het oosten. Daar heb ik nog twee heerlijk weken doorgebracht met vrienden. Een bijzonder avontuur, voor het eerst alleen op pad mét alle onzekerheden. Zelfs vriendinnen zonder rolstoel gaven aan niet alleen op reis te durven. Ik wist dat ik het spannend zou vinden maar ook heerlijk. Dat was ook precies hoe het was. Spannend en heerlijk. Voor herhaling vatbaar!

Om de sfeer van mijn reisje te proeven, lees je eerst mijn vaste column voor Contact, het ledenblad van Spierziekten Nederland: Eelke droomt in Malaga, completely free.

In deze blog vind je alle ins- en outs over het openbaar vervoer in Malaga, mijn fijne hotel en de stad. Vooral bedoelt om het voor jou makkelijk te maken ook het vliegtuig naar Malaga te pakken! Heb je vragen? Ik beantwoord ze graag.

Een van de vele vrouwen naast Picasso, Plaza de la Merced.

Alleen op reis, zo is het een stuk makkelijker

  1. Spreek af met een local

Omdat ik het toch best spannend vind, alleen op reis, spreek ik in Malaga af met Jacqueline. Via haar handige blog Beleef Malaga had ik al leuk contact met haar. Jacqueline is Nederlandse en woont in Malaga. Zij checkte vooraf ook al voor mij of de trein echt toegankelijk was. Super handig én gezellig, blijkt als we elkaar ontmoeten op het vliegveld. We reizen samen naar mijn hotel en lunchen op een zonnig terras. Als we later op de middag afscheid nemen weet ik de weg al een beetje en voel me helemaal op mijn gemak. Perfect dus, zo is alleen reizen ineens niet meer zo spannend. Jacqueline schreef ook een blog over onze ontmoeting.

  1. Bagagerekje

Voor mijn reisje naar Malaga laat ik een super-handige-rolstoel-koffer-bagage-drager in elkaar lassen. Vriendin Marie-Jose had er ook eentje laten maken en ‘haar’ vriendelijke lasser maakte er ook eentje passend voor mijn rolstoel. Nu kan ik een flinke koffer meedragen op mijn stoel. Het rekje is met vier vleugelmoeren makkelijk te bevestigen en er weer af te halen. De koffer staat super stevig. Dit biedt mogelijkheden voor de toekomst! Zelfs mijn toiletverhoger (onmisbaar in Spanje) kan ik nu ongezien meenemen.

  1. Centraal gelegen hotel

Vanuit mijn hotel was ik in vijf minuten in de gezelligheid. Na een volle dag kon ik dus makkelijk naar mijn hotel om even te relaxen. Om vervolgens rond een uurtje of negen nog even de stad in te gaan om wat te eten. In Spanje eet je tenslotte niet om zes uur! Alleen aan een tafeltje viel mij ook reuze mee. Ook in december zit iedereen in de gezellige smalle straatjes buiten op terrasjes en heb je genoeg te kijken. Binnen no-time kreeg ik al een wijntje van mijn buurman aan een ander tafeltje en ontstond een leuk gesprek. Even later kwam er nog een echtpaar uit Engeland bij zitten. Werd het gewoon een super gezellige late avond. Fijn als je dan ook zo weer je hotel binnenrolt. Voor mij was het ook een voorwaarde dat de receptie van het hotel 24-uur bemand is. Fijn als je iemand kan bellen als er wat is. Wel je telefoon altijd bij de hand!

Ben jij gewend om alleen te reizen? Ik hoor graag jouw tips!

Met Jacqueline lunchen bij Plaza, op Plaza de la Meced.
Met Jacqueline lunchen bij Plaza, op Plaza de la Merced.

Malaga

Ik ben echt verrast door Malaga, voelde mij er direct thuis. De stad is heel schoon en goed toegankelijk met gladde stoepen en fijne vlakke opritjes. De meeste bezienswaardigheden zijn prima toegankelijk. De grote winkels ook, kleinere winkeltjes hebben helaas nog wel eens een drempel. Je zit nog tot laat buiten op de terrassen, dus hoef je ook niet zo op de toegankelijkheid te letten. Voor het toilet ging ik meestal terug naar mijn hotel omdat de toiletten vaak laag zijn. Bij het Malaga Turismo Office (Plaza de la Marina 9) is een toegankelijk toilet. Ook aan de nieuwe boulevard (Paseo del Muelle Uno) zit halverwege een openbaar en goed toegankelijk (verhoogd) toilet, bijzonder is dat je hier naast elkaar kunt plassen! Geen beugels hier.

Twee toiletten naast elkaar
Gezellig, met z’n tweeën tegelijk plassen op de nieuwe boulevard Muelle Uno.

Eten

Met Jacqueline heb ik heerlijk geluncht bij La Plaza. De eerste avond alleen at ik een bordje Paella, dat moet je toch gegeten hebben in Spanje… nou dat viel helaas tegen. Dus de volgende dag maar even aan mijn hotel gevraagd waar ik beter kan eten. Dat bleek een Italiaan! Nou ja. Restaurant Tia Mia oogt nergens naar maar mijn ravioli Tartufati is goddelijk. Om mijn feestje compleet te maken eet ik ook nog een hele bak Tiramisu op, mmmm….  Als ik een week later vanuit Torrox een dagje in Malaga ben, eten we bij Citron op Plaza de la Merced. Heerlijk eten, vriendelijk personeel, gezellige inrichting en een aangepast toilet!

Eelke onder de sinaasappelbomen
Overal sinaasappels aan de bomen. Heerlijk in december de zon op je gezicht.

Musea, strand en lichtjes 

Een ding was zeker, ik zou naar het Picasso museum. Ik had gelezen over de tentoonstelling ‘We are completely free, women artist surrealism’. Leek me wel passend. Heerlijk om hier rond te struinen, lastig zijn de zware deuren tussen de verschillende ruimten. Er is een invalidentoilet. De ingang voor rolstoelers zit links van de hoofdingang.

Jacqueline maakte mij attent op het Alcazaba en dat was een gouden tip. Misschien omdat ik de Moorse architectuur al zo lang in het echt wilde zien want het is niet eens zo groot, maar echt een aanrader. De rolstoelingang moet je even weten, rechts van Teatro Romano ga je  naar beneden (Paseo Don Juan Temboury), je volgt de hoge muur en slaat links af (Guillen Sotelo). Iets verderop vind je de ingang, met een lange gang die eindigt op een lift die je naar boven direct in het Alcazaba brengt. Het terras naar het mooie uitzicht over Malaga is helaas niet toegankelijk (hoge opstap). Toegang is bijna gratis als rolstoeler.

Ook de Kathedraal van Malaga is een bezoek waard, met een vrij steile oprit kun je naar binnen. Toegang is gratis als rolstoeler. In de zon langs  de stalletjes van een kerstmarkt, dat kan in december in Malaga. Ook is er elke avond een feestelijke lichtshow (15 minuten), dan gaan alle kerstlichtjes tegelijk aan, de centrale winkelstraat wordt dan omgetoverd in een kathedraal. Behoorlijk kitscherig maar ik word er heel blij van.

Malaga ligt aan zee! Je loopt lekker langs de nieuwe boulevard richting het strand. In de zomer zijn er extra voorzieningen, zoals een verhard pad naar de zee en speciale strandrolstoelen. Wat wil je nu nog meer?

Malaga Collage Acazaba
Genieten van de Moorse architectuur in het Alcazaba

 

Malaga by night
Malaga by night

Mijn hotel

NONO charming stay

Mijn hotel staat in de hippe wijk Soho in Malaga centrum. Nono Charming Stay is geen standaard hotel. Er is bijvoorbeeld geen ontbijt en je kamer wordt niet elke dag gepoetst, maar er is wel een receptie die 24-uur bemand is. Alle appartementen hebben een eigen keukenblokje met koelkast en kookmogelijkheid. Boven op het gebouw is een geweldig terras met uitzicht over de stad. Nono heeft een mooie en stoere inrichting, ligt centraal in de stad en is betaalbaar. Er zijn twee rolstoeltoegankelijke appartementen. Mijn appartement (107) heeft een Frans balkon, je kunt dus lekker de deuren openzetten.

De mensen in het hotel zijn heel vriendelijk en behulpzaam. De een spreekt beter Engels dan de ander. Bij aankomst in het hotel krijg ik mijn koffer met geen mogelijkheid open, ook blijkt de jongen op het vliegveld de vleugelmoeren van het bagagerekje flink vastgedraaid te hebben.  Gelukkig komt direct de technische dienst van het hotel aanhollen met een gereedschapskist en binnen no-time was het probleem gefikst!

Rolstoeltoegankelijkheid 

Door het vragen van foto’s en maten sta ik eigenlijk nooit meer voor verrassingen in hotels. In dit geval blijkt de douche toch een lage drempel (5 cm) en een naar binnendraaiende douchedeur te hebben. Nu is twee dagen douchen geen ramp maar voordat ik de stad in ga meld ik mijn ‘doucheprobleem’ toch even bij de receptie. Als ik later op de avond terugkom op mijn kamer, twijfel ik even of ik het wel goed gezien had… er zat nu een keurig gemetseld opritje in dezelfde tegels als de vloer en de douchedeur draait naar buiten… Wat een verrassing! Zo kan het dus ook, niet zeuren maar gewoon oplossen! Wat heb ik lekker gedoucht! Mijn appartement (107) is nu dus prima toegankelijk.

Er staan twee losse bedden naast elkaar in de kamer. Aan beide kanten is genoeg ruimte voor een rolstoel. Het bed is laag (43 cm). De toilet is nog lager (39 cm). Het hotel wilde bij mijn boeking geen bed- en toiletverhoger regelen. Zij wilden geen risico’s lopen dat het niet goed vast zou zitten, maar als ik het zelf zou regelen was het prima. Uiteindelijk heb ik mijn eigen toiletverhoger meegenomen. Het bed was een spannende gok maar het lukte gelukkig om uit bed te komen. Via MobilityAbroad kun je ook hulpmiddelen laten bezorgen in het hotel. De wastafel is onderrijdbaar en er zitten twee opklapbare beugels naast het toilet.

De keuken in het appartement is niet onderrijdbaar. Ik paste met mijn kofferrekje in de lift, ik heb het helaas niet opgemeten maar dat is dan minimaal 1.35 cm lang. De lift is bereikbaar met een niet al te steile hellingbaan.

Nono Charming Stay, collage Rolstoeltoegankelijk appartement 107
Nono Charming Stay, Rolstoeltoegankelijk appartement 107

Bekijk ook het filmpje van mijn kamer

 

De reis

Vliegen

De vliegreis verloopt super goed! Ik kan tot aan het vliegtuig in mijn eigen (elektrische) rolstoel blijven. Transavia maakt op Schiphol nu gebruik van de zogenaamde Ambulift. Vanaf de gate ga ik met een lift naar beneden, naar het vliegveld. De Ambulift staat klaar en na een korte rit parkeert hij naast het vliegtuig, de cabine gaat omhoog en sluit aan bij de vliegtuigdeur tegenovergesteld aan de deur waar de andere passagiers instappen. In de Ambulift word ik in het smalle stoeltje getild en vervolgens naar mijn stoel voorin het vliegtuig gereden. In de Ambulift had ik voldoende tijd om losse onderdelen an mijn rolstoel goed vast te tapen (tape zelf meenemen!). Met de Ambulift wordt de rolstoel ook beneden in het ruim geladen, een stuk minder risico op schade dus. In Malaga komt mijn eigen rolstoel ook direct bij het vliegtuig! Wat fijn geregeld.

Met de trein in Malaga, prima te doen!
Met de trein in Malaga, prima te doen! Je ziet hier ook mijn bagagerek.

Trein Malaga

Het vliegveld van Malaga ligt acht kilometer buiten de stad. In Nederland zoek ik me de blubber naar informatie over de toegankelijkheid van de bus en de trein. Hoe fijn is het dat Jacqueline van Beleef Malaga dat even live voor mij checkt! Jacqueline is Nederlandse en woont in Malaga. Haar conclusie: de ruimte tussen het perron en de trein is minimaal door een uitschuifbaar plateautje dus ook met een elektrische rolstoel prima te doen. Deze lokale trein rijdt vanuit het centrum van Malaga, stopt o.a. op het busstation (Maria Zambrano) en het vliegveld maar rijdt helemaal door richting het westen langs bekende badplaatsen als Torremolinos en Fuengirola. Een goed toegankelijk vervoermiddel dus.

>> het treinstation ligt tegenover de luchthaven, volg gewoon de bordjes. Bij de ingang van de hal koop je direct een treinkaartje bij de automaat, a € 1,80. Hiermee ga je door de rolstoeltoegankelijke poortjes en vervolgens met de ruime lift naar het perron. De trein heeft in het midden een verlaagde ingang, kijk bij aankomst van de trein dus even goed waar je naar binnen kunt! Er is genoeg ruimte voor meerdere rolstoelen.

>> Ik stap uit bij station Maria Zambrano, naast het grote busstation. Ik koop alvast een kaartje voor de ALSA-bus die mij drie dagen later naar het oostelijk gelegen Torrox-Costa zal brengen. Hoef je niet naar het busstation dan kun je in de trein blijven zitten tot de laatste halte Malaga Centro Alameda.

Bus naar andere plaatsen ALSA

Ik koop mijn buskaartje richting Torrox-Costa twee dagen van te voren op het busstation. Niet alle bussen hebben een lift, dus het is handig een tijd te plannen en aan te geven dat je met een rolstoel wilt reizen. Dan houden ze er rekening mee. De tourbussen van ALSA rijden in de regio en zijn goedkoop. Voor drie euro reis ik zestig kilometer. De bussen zijn toegankelijk gemaakt met een lift, de chauffeur bedient de lift. Dit kost best veel tijd maar de chauffeur maakte zich daar bij mij totaal niet druk om. Hij wilde mijn koffer in het bagageruim plaatsen en heeft de koffer op de plek van bestemming ook weer keurig vast gemaakt op mijn bagagerekje. Er past maar één rolstoel in een bus, je wordt zelfs vastgezet.

Eelke in de bus van ALSA
Met de bus van regiovervoerder ALSA naar Torrox.

Na Malaga reis ik door naar vrienden in Torrox, hierover later meer!

 

 

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

Het voelt bijzonder plezant wanneer ik door Toerisme Vlaanderen uitgenodigd word voor een blogtour langs de Belgische kust. Grappig te merken dat mijn ‘collega’s’ van Toegankelijk Vlaanderen naijverig naar mijn boekje kijken en ik juist hun producten en werkwijze als vast onderdeel van Toerisme Vlaanderen graag in Nederland zou zien.

Het plan
Het hele idee om mijn bus thuis te laten ontstaat wanneer ik romantische verhalen hoor over de, al meer dan honderddertig jaar bestaande, Kusttram. De rolstoeltoegankelijke Kusttram rijdt elke tien minuten tussen het noordelijke Knokke-Heist en het zuidelijke De Panne. Met achtenzestig haltes over een afstand van zeventig kilometer is er dus altijd wel eentje in de buurt. In mijn hoofd maak ik een plaatje van een ouderwetse tram, zo eentje uit het Openluchtmuseum. Stiekum zie ik ook vrouwen met mooie hoepeljurken en kanten parasols, kofferdragers en veel stoom voor me. Misschien komt het ook door de bestemming. Oostende, Stad aan Zee. Een badplaats die geschiedenis ademt. Flaneren over de kilometers lange boulevard en de koninklijke gaanderijen…

Mijn treinreis wordt geboekt bij NS-International en in overleg kiezen we drie hotels langs de kust. Twee nachten in Oostende, eentje in Middelkerke en als laatste een nacht in het meest zuidelijke De Panne. Ik zoek restaurants en leuke dingen om te doen. Ondanks de geweldige gids ‘De Vlaamse kust‘ toch nog een hele zoektocht want hoe weet je of iets naast dat het toegankelijk is, ook leuk is? Ik wil jullie natuurlijk wel de fijnste plekjes laten zien! Een goede hulp is ook de app OnWheels. Bij de voorbereidingen blijkt helaas dat van de achtenzestig tramhaltes, vijfentwintig haltes nog niet toegankelijk zijn. Helaas precies de haltes dichtbij onze hotels zijn niet toegankelijk (overzicht toegankelijke tramhaltes). Oke, beetje jammer maar iets verder rollen dan maar. Komt vast wel goed.

Ik kijk uit naar een nieuw avontuur. Ik vertrek op dinsdagochtend vroeg met de trein vanuit Utrecht en stap over in Rotterdam. Mijn zusje Femke stapt volgens plan in op station Dordrecht, vervolgens stappen we er weer uit in Antwerpen (mooi station!) en gaan direct weer de trein in met bestemming Oostende. In Nederland regel je in-en-uitstapassitentie* minimaal een uur voor vertrek. België rekent voor buitenlandse reizen met overstap achtenveertig uur! Ruim van te voren boeken dus. Ik regel ook direct de terugreis. Je hoeft overigens niet zelf met de Belgische spoorwegen te bellen, de NS regelt dat.

Station Antwerpen
Station Antwerpen

Oostende, hotel Bero
Eenmaal uit de internationale trein stap je vanaf het perron zo de boulevard van Oostende op. De meeuwen verwelkomen je. Geen frituur luchten hier. Dat realiseren we ons wanneer we bij een kraampje een bakje gefrituurd visassortiment bestellen en het al voorgefrituurde bakje vis uit de vitrine in de magnetron verdwijnt… huh, ja echt! De vismadam ruilt gelukkig zonder mokken ons bakje slappe hap om voor wat garnaaltjes met cocktailsaus. ‘Er mag niet gefrituurd worden op de boulevard dus moeten we het helaas zo doen, let op je bakje vis hoor, de meeuwen zijn brutaal’, vertelt zij ons. In tien minuutjes wandelen we naar hotel Bero. De kamer blijkt heerlijk ruim en goed toegankelijk, precies zoals beschreven in de super praktische gids ‘Toegankelijke vakantieverblijven in Vlaanderen en Brussel’ (pagina 33). Wij boekten kamer 204. Kijk het filmpje voor een duidelijk beeld. Het hotel heeft zeventig kamers en is behoorlijk standaard ingericht. Niet per se een Eelke droomt stek dus, maar langs de Vlaamse kust blijkt dat gewoon moeilijk te vinden. Zeker in de categorie rolstoeltoegankelijk. Hotel Bero blijkt wel een echt familiehotel, eigenaar Michel Bero, in korte broek met V-hals trui, vertelt ons enthousiast over zijn vader, zijn zoons, de uitbreiding van het hotel en de naamsverandering, wanneer hij de laatste ochtend eventjes aanschuift aan ons ontbijttafeltje. Mooi verhaal en ineens krijgt Bero toch een persoonlijk tintje! Ontbijten met champagne en zalm is trouwens ook wel fijn luxe.

Magisch zand en de Ostensche Strever
Uit ons hotel lopen we, na het inchecken, direct het strand op voor ‘Disney Sand Magic’. Veertig kunstenaars uit twaalf landen creeërden in amper vier weken de wereld van Disney in zand. Wauw. Wat een schittering en kracht in de gezichten van Belle, Peter Pan, Mickey, Spiderman en al die andere bekende disneyfiguren. Ik ben niet eens zo’n enorme Disney-fan maar leuk is het zeker. De paden zijn, op een enkele gleuf tussen de rubberen tegels na, prima rolstoelgeschikt en overal staan bankjes voor een tussentijdse stop. Reken een uur voor dit bezoek, dit jaar nog te zien tot 10 september. Volgend jaar waarschijnlijk weer een nieuw thema.
Onderhand zijn wij na deze lange reisdag wel toe aan ‘lekker onderuit’ met een fijn glaasje. Om de hoek van ons hotel vinden we café Botteltje. Maar liefst zestien bieren op het vat en nog een enorm assortiment in de fles. We maken het ons makkelijk en kiezen het eigen gebrouwen, zacht blonde, maar stevige huisbier de ‘Ostensche Strever’ met een schaaltje La Trappe Kwadrupel bitterballen! Mjam… Dat biertje hakt erin dus daar bestellen we maar gauw een pannetje mosselen bij…  Amai, ze zwemmen in La Trappe wit. Gelukkig is er ook een toegankelijk toilet, met al dat bier in de blaas.

Oostende, Disney Sand Magic 2017
Oostende, Disney Sand Magic 2017
Aan de huisgebrouwen Ostensche strever bij Botteltje!
Aan de huisgebrouwen Ostensche strever bij Botteltje!

Napoleon en moderne kunst
De volgende dag stappen we voor het eerst in de tram op zoek naar Fort Napoleon. Vanuit het station nemen we de tram richting Knokke. Mijn romantische beeld stort een beetje in. Het blijkt toch een heel gewone tram… de loodzware rolstoelplank blijkt niet goed aan te sluiten en blijft tien centimeter omhoog staan. Waar is die romantische, oersterke hutkofferdrager als je ‘m nodig hebt… maar ja ik heb m’n hoepelrok dan ook niet aan. Met hulp van sterke medepassagiers overbrug ik, zonder plank, de gapende kier tussen tram en perron. Later blijkt dit overigens geen unieke situatie… We letten vervolgens niet op en missen de juiste tramhalte (Duin en Zee) en stappen een halte te ver uit. Op aanraden van enkele medepassagiers lopen we wel ‘even’ terug. Het is inderdaad een mooie wandeling door de duinen en over de zeedijk. Best te doen (3,5 km), maar niet als het miezert en waait… beter gewoon de goede halte, Duin en zee dus, uitstappen.

Zeedijk, in de wind
Zeedijk, in de wind
Oostende fort Napoleon
Oostende, fort Napoleon

In het vijfhoekige fort Napoleon ontmoeten wij de franse soldaat Francois. Al tweehonderd jaar waakt hij over de gangen en caponnières (schuilhutten) van het fort en met heerlijk zwoel frans accent neemt hij je mee naar het harde leven van de soldaten in de tijd van Napoleon. Goed toegankelijk, soms wat hobbelig over de steentjes in het fort. De lift is niet al te groot (deur 78 cm, diepte 114cm). Met het goed toegankelijk fietsveer gaan we terug naar de westoever, het centrum van Oostende. Er blijkt ook een groep oude van dagen op de boot te wachten. Volgens de schipper moet en zal ik daarbij aansluiten. Aan mijn gezicht zie je hoe leuk ik dat vind :-).

Oostende, Fietsveerboot
Oostende, Fietsveerboot

Terug in het centrum eten we een pannenkoekje op een terras onder de luifel. Op ons programma staat nog Mu.Zee, het museum voor moderne kunst in Oostende. Het gebouw was ooit een warenhuis en het doet mij donker en rommelig aan. Ik mis een goede uitleg bij de verschillende tentoonstellingen en verdwaal een beetje tussen de verschillende verdiepingen en kunstwerken. Ben niet een enorme kunstkenner maar kan er normaal wel van genieten. Hier lukt dat nu niet echt.

Uit eten zoals uit gaan eten moet zijn
Na alle wandeltochten en regen verheugen wij ons op een culinair hoogstandje bij restaurant Mange Tout, op de Visserskaai 22. Met een vermelding in de Michelingids (twee vorkjes) en winnaar van de Gouden Vork moet dit een bijzondere ervaring worden. De eigenaresse Lieva Debruyne heet ons van harte welkom bij de rolstoeltoegankelijke zij-ingang. Het restaurant zit wat weggestopt tussen de lelijke gebouwen op de boulevard en heeft geen terras maar, binnen is het licht en stijlvol ingericht. We genieten van het begin tot het eind. We kiezen het vier-gangen diner, maar de bijzondere amuses maken er een acht-gangen feest van. Bijzondere, echt verfijnde smaken met leuke details en nu en dan een leuke gesprekje met de eigenaresse, het is rustig in het restaurant dus er is tijd. De overheerlijke wijntjes maken het helemaal compleet. Je betaalt hier natuurlijk ook voor, maar wat mij betreft is het dat waard. De glaasje oude Port als toetje na het toetje maakt dat wij heerlijk slapen… Er is ook een invalidentoilet, bereikbaar met een lift.

Afscheid
Vandaag checken we uit in hotel Bero, op pad naar ons volgende adres in Middelkerke. Omdat de dichtstbijzijnde toegankelijke tramhalte wat verder van ons hotel ligt lopen we een eindje over de boulevard en daar ben ik blij om! Ik zie namelijk nog even het Oostende zoals ik het me in mijn gekke romantische gedachte had voorgesteld. Onder de Koninklijke gaanderijen is een tentoonstelling van Maurice Antony, de beroemdste fotograaf van Oostende. Waar vroeger de koning en zijn hoge gasten onder de zuilengangen van het paleis naar de renbaan konden lopen, hangen nu grote foto’s van vervlogen tijden. De beelden geven een mooi beeld van Oostende in de jaren twintig/dertig, met in het bijzonder het opkomende kusttoerisme. Al geen grote hoepelrokken meer maar wel prachtige badpakken en strandkoetsjes! Ook op de oude foto’s is de kust al behoorlijk volgebouwd maar, wel stijlvoller dan nu. Wat is het Kursaal daar nog mooi! Gebouwd als concert- en balzaal maar helemaal platgebombardeerd door de Duitse bezetter in de tweede wereldoorlog. Na de oorlog is het Kursaal weer opgebouwd en ook al is het nu een beschermd monument, mooi kan ik het niet vinden. De Belgische kust staat erom bekend, volgebouwd en lelijk. En ja, ik kan het niet anders zien. Iedereen wil uitzicht op zee en dat maakt hoogbouw tot een logische keuze. Maar kijk je naar de zee dan blijft het prachtig en de kilometers lange, brede boulevard is met de rolstoel wel heerlijk. Vooral met de mooie donkere wolken en de zonnestralen daar tussendoor. Ik kan ook even schelpjes zoeken, het betonnen pad brengt mij tot bijna aan de zee. Wij nemen afscheid van Oostende. De Kusttram brengt ons naar Middelkerke. Hierover binnenkort meer. Of misschien moet je wachten op het vervolg van mijn verhaal in de vakantiespecial van Support Magazine

Strandpad Oostende
Betonnen strandpad Oostende
Koninklijke Gaanderijen Oostende, Maurice Antonio
Koninklijke Gaanderijen Oostende, Maurice Antonio

Nog even

1. Mijn treinreis…
Mijn complimenten aan de assistenten van de NS en de Belgische spoorwegen want zowel de heenreis als de terugreis verlopen geheel volgens plan. Overal werd ik vriendelijk onthaald en weer uitgezwaaid! Je bent even onderweg maar het lukt gewoon goed! Overigens, haal je geen luxe in je hoofd, het heeft het geen enkele zin een eerste klas kaartje te kopen, voor rolstoelers zijn simpelweg geen eerste klas plaatsen beschikbaar.

2. Andere slaapadresjes in Oostende
Ik heet geen Eelke als ik niet even een bezoekje breng aan een ander hotel in Oostende. Maar eerlijk is eerlijk, we zijn blij dat Hotel Melinda volgeboekt was. Het hotel ligt verder van de gezelligheid en de kamer is een stuk kleiner dan ons hotel Bero. Met de witte tegels en oude meubels is Melinda behoorlijk ongezellig en toe aan een opknapbeurt. Aanpassingen lijken wel oke. Ik kreeg nog een tip van een goede Belgische vriend, hij had eens met een stel vrienden een 12-persoonshuis gehuurd in Oostende. Het staat (nog) niet in de gids van Toegankelijk Vlaanderen maar ziet er goed uit, achter de Zeedijk, inclusief aangepast sanitair en hoog-laag bed. Helaas kreeg ik ter plekke geen contact met de eigenaar dus kon ik niet even langsgaan. Kijk op vakantieappartement Equus.

3. Hulp op het strand
Zon, zee, zorgeloos. Ik was net te vroeg maar in de twee zomermaanden (juli en augustus) zijn er in zes badplaatsen langs de Belgische kust speciale voorzieningen (strandrolstoelen, tillift, sanitair etc) en opgeleide assistenten aanwezig. De assistenten kunnen helpen bij de persoonlijke verzorging (toiletbezoek, omkleden) of bij de transfer van rolstoel naar strandrolstoel.

 

Eelke gaat de trein in, Belgie

 

* Voor de niet gehandicapten en/of niet openbaar vervoer reizigers, in- en uitstapassistentie regel je als rolstoeler zelf via een speciaal nummer bij de NS. Je wordt dan persoonlijk op een van te voren afgesproken tijd in en uit de trein geholpen door twee mensen met een enorme plank op wielen, in vakjargon ‘de brug’ genoemd.

 

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

Vandaag weer achter mijn bureau, na een heerlijk vrij weekend met vrienden. Altijd een beetje katerig. Dat waar je naar uitkeek is weer voorbij. Weer alleen na de gezelligheid van samen koken en genieten. Terug in het gareel. To do lijstje naast me. Maar gelukkig zijn er de mooie herinneringen. Nog fijner is dat ik erover mag schrijven. Zo blijft het fijne gevoel nog even na sudderen.

It Sailhûs, buiten eten
It Sailhûs, buiten eten

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

It Sailhûs
Want wat hebben wij weer een fijn plekje  ontdekt! It Sailhûs in Elahuizen/Friesland is nu voor het tweede seizoen geopend. Het oude sfeervolle pakhuis direct aan het water is met flink wat sponsoren en vrijwilligers omgetoverd tot een prachtige rolstoeltoegankelijke watersportaccommodatie. Na een enorme verbouwing zijn er nu vier appartementen met een grote groepsruimte en riant terras. De 4-tot 6 persoons appartementen kunnen ‘los’ geboekt worden maar het geheel kan ook compleet geboekt worden als groepsaccommodatie. Bijzonder leuk is dat er verschillende (aangepaste) boten voor de deur liggen zodat je ook heerlijk het water op kunt. Als je wilt met instructeurs, want deze hele accommodatie is eigendom van Sailwise, een unieke watersportclub die watersport mogelijk maakt voor mensen met een beperking.

It sailhus, collage interieur
It Sailhûs, interieur

 

It Sailhus, uitzicht appartement Rakken
It Sailhus, uitzicht appartement Rakken


Aanwaaien in Lemmer
Mijn reisgenoten voor dit weekend komen allemaal uit een andere windrichting aangewaaid op het terras bij Beachclub Lemmer (invalidentoilet aanwezig). We kunnen pas om zes uur ons huisje in dus we genieten hier alvast van het Friese zonnetje. Lemmer, van oorsprong een oud vissersdorp, is behoorlijk toeristisch maar het oude centrum is leuk om even langs de winkeltjes en terrassen te wandelen.

Beheerder Nienke helpt ons bij aankomst in It Sailhûs met alle spullen uitladen. Zelfs voor It Sailhûs zijn wij een uniek stel, zes rolstoelers, oké ze zijn wel wat gewend, maar zonder begeleiding? Als dat maar goed gaat…  Ze verzekert ons dat we haar altijd kunnen bellen. Voor vragen kunnen we ook beneden terecht, een zeilgroep huurt de twee appartementen op de eerste verdieping, zij slapen hier maar zijn overdag op het water met catamaran Beatrix. Wij zitten op de tweede verdieping in appartement Rakken met prachtig uitzicht op de Fluessen. Er zijn twee slaapkamers met in ieder twee (hoog-laag) bedden en twee aangepaste badkamers. In de gezellige woonkamer staat nog een slaapbank. Een goed opklapbed is eventueel ook beschikbaar. Wij koken de eerste avond ons eigen potje in de onderrijdbare keuken (wel behoorlijk hoog). Na het eten schuiven we nog even onder de terrasheater bij de buurman, eetcafé De Nieuwe Melkfabriek, voor een heerlijke ijscoupe van een ijsboerderij uit Oudemirdum. Wat een fijn sfeertje. Helaas is het café alleen met een trap bereikbaar, maar als het mooi weer is zit je op het terras goed en gaat de eigenaar uiteindelijk nog eerder weg dan wij…

Lekke band in Sneek
De volgende dag gaan we naar Sneek, helaas rijdt één van ons direct door een kapotte bierfles dus eerst ff wachten op de Welzorg voor een nieuwe band. Sneek is een echt watersportstad, je kent het vast van de Sneekweek. Maar ook als er geen Sneekweek is het feest in Sneek. Volle terrassen en live muziek. We eten goed en gezellig bij ’t Hof (Marktzicht 27, invalidentoilet aanwezig). In Sneek kun je ook lekker shoppen. Voor cultuur ga je naar het Fries Scheepvaartmuseum, dit is goed toegankelijk.

It sailhus, op het water
It Sailhûs, op het water

Drijvend terras
Op zondag gaan we dan eindelijk het water op. We hebben de Pontonboot en een kleine zeilboot tot onze beschikking. De Ponton is voor de luiaards onder ons zeer geschikt. Eigenlijk een drijvend terras. Heerlijk voor een dagje relaxen en genieten van de wind in je gezicht. Wel super tof dat je de boot met een simpel stuur prima vanuit de rolstoel kan besturen. Sportiever is natuurlijk de zeilboot, alhoewel, die zitzakken zien er ook heel comfortabel uit. Wat een heerlijke dag! Jammer hoor dat we morgen alweer afscheid nemen. We zijn vastberaden hier terug te komen!

Meer info over de rolstoeltoegankelijkheid en foto’s van It Sailhûs, klik hier!

 

 

It Sailhûs, onderweg in de auto
It Sailhûs, onderweg in de auto

 

 

 

 

 

BewarenBewaren

Als vier leuke mensen vragen of we een weekje met ze mee gaan naar Frankrijk dan zeggen wij natuurlijk JA! De reis gaat eind april (2016) naar de Vogezen. We rijden daar met de eigen auto’s in een dag naartoe, 630 km.

Het huis, Casa Boslimpre, in de Vogezen was al geboekt dus geen zoekwerk en dat is wel eens fijn. Bovendien, Casa Boslimpre ziet er goed uit. Prachtig uitzicht en lekker ruim. Op de begane grond zijn twee slaapkamers (met elk drie of vier bedden) en twee badkamers. Beide badkamer hebben een inloopdouche, de grootste heeft ook een verhoogd toilet met beugels en een onderijdbare wastafel. Voor Jon en mij wordt een hoek in de ruime woonkamer afgeschermd en twee bedden neergezet, zo hebben we allemaal een eigen ‘kamer’. De keuken is bij de gootsteen onderrijdbaar, verder niet aangepast. Boven zijn nog eens zeven slaapplaatsen (bereikbaar met een steile trap). Het huis is ook super geschikt voor bijvoorbeeld twee gezinnen die samen op vakantie willen.

Casa Boslimpre, Vogezen. Collage inrichting
Casa Boslimpre, Vogezen

Zes rolstoelers
Toch wel bijzonder is dat we met zes rolstoelers op pad zijn. We hebben elkaar vorige zomer ontmoet bij een bbq georganiseerd door TheTRavelspy. Bedoelt om reislustige rolstoelers met elkaar in contact te brengen, elkaar te inspireren en mogelijk iets van een platform op te richten. En als het dan zo goed klikt met een aantal, dan vier je dus zomaar vakantie met zes gelijkgestemden!

Bij aankomst bij Casa Boslimpre worden we hartelijk welkom geheten, eigenaars Colin en Matty helpen de drie auto’s uitladen. Het grind om het huis maakt het voor de handbewogen rolstoelers lastig om met koffers doorheen te ploegen. Het van huis meegebrachte eten blijkt een goede keus want niemand heeft na de lange rit nog zin om de auto weer in te gaan. Bovendien, de weg naar het huis is vol met kuilen en slecht verlicht.

Zonder WIFI
Als duidelijk wordt dat er geen wifi is moeten we allemaal even slikken. Wat? Een week zonder internet? Ja echt dus. Niet appen, niet facebooken, niet wordfeuten… alle tijd dus om met elkaar te praten. Eigenlijk heerlijk rustig. We missen het wel bij het uitdokteren van onze dagtripjes. Even kijken waar we handig met drie auto’s kunnen parkeren, alvast een leuk restaurantje met aangepast toilet zoeken… helaas. Op de bonnefooi dus maar.

Freezzzzing in Gerardmer
Een leuk stadje in de buurt is Gerardmer. We parkeren de auto’s dichtbij het meer (Avenue de la Ville de Vichy). Hier is ook een openbaar invalidentoilet. Eenmaal uit de auto dwarrelen sneeuwvlokken uit de lucht. Nee zeg. We duiken dus direct een knusse brasserie in, beetje skihut-achtig met veel hout en een openhaard. Als het droog is slenteren we nog even door het stadje maar het blijft Freeezzzzing koud. We gaan de berg dus weer op naar ons huus!

Ingesneeuwd
De volgende ochtend blijken we ingesneeuwd! Het is een prachtig plaatje. Als we allemaal naar buiten sprinten zitten we direct vast in de sneeuw. Hilarisch. Gelukkig helpt onze buurvrouw, die overigens heel stoer in de yurt (tent) slaapt, ons uit onze benarde situatie. Lekker naar binnen dus weer! Gelukkig hebben we het goed met z’n zessen zonder wifi… heerlijk relaxed met een wijntje uren aan tafel en veel te laat naar bed.

Met z'n alle in de sneeuw in Casa Boslimpre, wie bedenkt dat nu in mei?
In de sneeuw in Casa Boslimpre, wie bedenkt dat nu in mei?

La Petite France in Strasbourg
De al geboekte tapas workshop voor de volgende dag komt dus heel goed uit. Lekker binnen kokkerellen en genieten van onze eigen kookkunsten. De dag erna kunnen we er gelukkig weer op uit! Strasbourg is een aanrader, je rijdt anderhalf uur maar de route is mooi, zeker als je niet over de péage rijdt. Strasbourg is een een behoorlijke stad, dus het is handig om van te voren een beetje te bedenken wat je wil zien. Aanrader is de wijk La Petite France, in het hart van de stad. Deze schilderachtige wijk met prachtige vakwerkhuizen is op het water gebouwd en is opgenomen in het werelderfgoed van UNESCO. Er zijn redelijk wat invalidenparkeerplaatsen in de stad, zie hier een overzicht.

Casa Boslimpre, Strasbourg
Mooi straatje in Strasbourg

Colmar
Ook Colmar is een bijzonder gezellig stadje. Vanuit Casa Boslimpre is het een uurtje rijden, weer prachtig door de bergen en bossen. De stad heeft altijd in het twist gebied tussen Frankrijk en Duitsland gelegen. De vele vakwerkhuizen doen echt Duits aan, terwijl er ook een echte Franse sfeer hangt met de vele restaurants, terrassen en pleintjes. We parkeren de auto’s na even zoeken op een groot parkeerterrein (Place Scheurer Kestner, meerdere invalidenplaatsen, vlakbij het centrum, naast de mega bioscoop). Bij het ‘Office de tourisme’ is informatie beschikbaar over de toegankelijkheid van de stad (musea, restaurants en toiletten).

De route terug naar Casa Boslimpre blijft een lastig punt. De navigatie systemen doen het niet goed. In het donker verdwalen we makkelijk. Met drie auto’s achter elkaar in het donker over (te) smalle weggetjes, langs diepe ravijnen, dan ben je niet blij. Hou je niet van dit soort avonturen dan is het zaak voor het donker thuis te zijn! Een auto is trouwens wel een must in dit gebied. Als wij er zijn (eind april) is het redelijk uitgestorven en moet je echt wat verder weg voor gezelligheid en vertier.

Sledehondtocht en de Joëlette
Heb je zin om echt de bergen in te gaan en te genieten van de natuur? Boek dan ruim van te voren een tocht met kart of slee met prachtige honden ervoor óf laat je naar de hoogste top van de Vogezen brengen met de éénwielige draagstoel Joëlette. Helaas was alles al volgeboekt toen wij er waren. Kijk voor meer info op de site van Casa Boslimpre.

Door de ruige natuur met de hondenslee
Door de ruige natuur met de hondenslee

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

BewarenBewaren

BewarenBewaren

Ben jij ook alweer aan het dromen over de volgende vakantie? Het is er in elk geval weer voor om lekker over het web te surfen en je te laten inspireren bij alle mooie plaatjes. Een heel fijne zoekhulp voor een rolstoeltoegankelijke bestemming is de website Accomable. Inmiddels staan er al accomodaties op in 19 landen! De oprichters, Martyn Sibley en Srin Madipalli, gebruiken beide een elektrische rolstoel en zijn totaal verslaafd aan reizen. Je zoekt makkelijk op land of specifieker op een plaats. Helemaal handig zijn de filters voor mate van toegankelijkheid, bijvoorbeeld, een hoog-laag bed. Ik mis alleen de filter voor toiletbeugels.

Ik heb alvast twee adresjes op mijn favorieten lijstje gezet. Wat dacht je van een super hip appartement in het oude centrum van Madrid met aangepaste badkamer én keuken, een gezellig privé binnenplaatsje en twee ruime slaapkamers?

collage appartement Madrid
Rolstoeltoegankelijk appartement in Madrid via accomable.com

Of deze sfeervolle oude villa op slechts twintig minuten afstand van het centrum van Praag in de groene omgeving van de burcht van Praag. Twee slaapkamers, aangepaste badkamer en een heerlijk tuin om te relaxen na een dag in de drukke stad. Meer info over dit huis vind je ook op Accomable.com. Kortom Airbnb voor rolstoelgebruikers! Laat je me weten welk adres jij op je favorieten lijst hebt staan?

Collage van oude villa in de Praag
Oude villa in de directe omgeving van Praag via accomable.com

BewarenBewaren

BewarenBewaren

Afgelopen weekend was het weer chaos is Lille en ik was erbij. Meer dan honderd kilometer brocante markt en braderie. Een beetje dat gevoel van Koningsdag in Utrecht maar dan groter en onderhandelen in het Frans… En mosselen met witte wijn natuurlijk.

Zaterdagochtend super vroeg vertrokken, de zon kwam net op. Eerst mijn zus opgehaald in Dordrecht. Daarna in één ruk door naar het zuiden. Eenmaal in Lille dan toch maar het parkeeradvies van een vriendin opgevolgd: ‘gewoon op de stoep neerknallen die auto’. Tja, dat doet iedereen dus. Wij stonden dichtbij het station, Gare Lille-Europe (waar bij het winkelgedeelte ook een goed invalidentoilet is). En dan begint de grote speurtocht naar DE aankoop van de dag… Het is wel even zoeken waar de beste straatjes zijn. Voor hamburgers en braderiekramen met pannen met antiaanbaklagen en kleding van zweetstofjes zijn we niet gekomen. Ondertussen loopt er ook een marathon door de stad (oeps, uitkijken met oversteken) en er staat een enorme kermis. Alles tegelijk dan zijn we er in één keer vanaf, moet het stadsbestuur van Lille gedacht hebben.

Brocantemarkt Lille-collage
Brocantemarkt Lille-collage

Geweldig gestreepte legging

Maar uiteindelijk vinden we de straatjes met bizarre vondsten; een opgezette eekhoorn, volledig verroeste steps, een oude racefiets tandem,  trompetten, vintage kleding, kekke schoenen, houten kisten, industriële lampen, oude schoolbankjes, wandelwagens, ijzeren lockers en miljoenen vaasjes, potjes en bordjes. De echte brocante handelaren weten inmiddels wel wat hip is, dus je betaalt ook flink voor dat ene unieke kastje of krukje. Onderhandelen lukt soms wel. Helaas zat DE aankoop er dit jaar niet bij voor mij, afgezien van de geweldig gestreepte legging voor een euro, de plastic ketting en een Afrikaans maskertje voor twee euro. M’n zusje kocht nog wel een leuke ijzeren kruk en een spuuglelijk mega groot schilderij (maar de lijst is mooi), waar ze de halve dag mee liep te zeulen.

Brocante markt Lille, aankopen
Brocante markt Lille, aankopen

Relaxen in hotel Wu Wei

Moe van een dag speuren en hobbelen over kinderkopjes knallen we de auto weer van de stoep, om twintig kilometer terug in het Belgische Kortrijk, onze innerlijke balans terug te vinden in wellness hotel Wu Wei. Alles is wit of grijs bij Wu Wei, op een enkel houten krukje en de vloer na. Na de explosie van indrukken in Lille is dat even wennen. Drie jaar geleden gingen de deuren van de voormalige drukkerij weer open, geen drukpersen meer maar dertien kamers en suites en een uitgebreide wellness. Dankzij de minimalistische architectuur is het hotel zo goed als drempelvrij en in één kamer is rekening gehouden met rolstoelgebruikers. Van tevoren vertelde eigenaar Jo Heirman dat ze bezig zijn de toegankelijkheid van de kamer en de Wellness verder te optimaliseren. Dat is ook nodig want er ontbreken nog beugels en een douchestoel. Het bed is aan één kant bereikbaar met de rolstoel. De wellness is in de basis toegankelijk maar de deuren naar de sauna en douches zijn smal (70cm) en daar is dus een smalle verrijdbare douchestoel handig. Er komt ook een tillift om makkelijk in en uit het zwembad (32º) te komen. Op het dakterras staat een houten hottub tussen de bamboe en in een overdekt zithoekje brandt een flink opgestookt vuurtje. Wij nemen heerlijk de tijd om uitgebreid te ontbijten en gaan dan weer op huis aan. Wu Wei is zeker een aanrader als de laatste aanpassingen ook gerealiseerd zijn. Jo laat het mij weten, dus wordt vervolgd… Kijk alvast op www.wuwei.be

Hotel Wu-wei-collage
Hotel Wu wei in Kortrijk, België

Sinds ik in september de frisse alpenluchten in Oostenrijk heb opgesnoven wil ik zeker terug; als de alpenweiden in bloei staan. Het is vast geen toeval dat ik juist nu het bijzondere Nala Hotel in Innsbruck tegenkom. Dat lijkt me de ideale combinatie: eerst een paar dagen ‘mindfull’ genieten van de rust en natuur in de bergen en daarna kunst en cultuur in Innsbruck.

Nala Hotel

Het Nala Hotel, in het centrum van Innsbruck, heeft haar deuren deuren nog maar net geopend. Er is werkelijk alles aan gedaan om de kamers een unieke beleving met passende naam mee te geven; Small beauty, Zen, Gold, Oriental, Cinema, Snow white. Verschillende designers zijn aan het werk geweest en dat zie je ook terug in het restaurant, de bar en de tuin. Er zijn drie rolstoelproof kamers, allemaal in het thema Nightingdale (Nachtegaal). Je zou de nachtegaal ook zomaar kunnen horen want ondanks de centrumlocatie belooft het hotel toch een groene tuin met vogeltjes.

Het sanitair is aangepast met opklapbare beugels bij het toilet en inloopdouche met opklapbaar douchezitje
Het sanitair is aangepast met opklapbare beugels bij het toilet en inloopdouche met opklapbaar douchezitje

Innsbruck rolstoeltoegankelijk 

Innsbruck schijnt een super gezellige stad te zijn en bovendien goed toegankelijk. Er is een rolstoeltoegankelijke wandelroute uitgestippeld en er is een goed overzicht van toegankelijke bezienswaardigheden, musea, toiletten en parkeerplaatsen. Ga vooral kijken naar het symbool van Innsbruck: het ‘gouden dak’ of de reusachtige bronzen beelden bij het grafmonument van Kaizer Maximiliaan I. Of bekijk de stad vanaf grote hoogte vanuit skigebied de Nordkettenbahnen. Een ritje met de toegankelijke ‘Hungerburgbahn’ (kabelbaan) is al een beleving op zich! Nou, ik ben benieuwd.

Lekker veel ruimte in de kamer!
Lekker veel ruimte in de rolstoeltoegankelijke kamer
Ruime en mooie badkamer, beugels bij de toilet.
Ruime en mooie badkamer, beugels bij de toilet.

Update, inmiddels (juni 2015) heb ik heerlijk gedroomd in Nala-hotel. Fijne plek, aardige mensen. Innsbruck is echt een fantastische mooie stad, heerlijk groen en zo dichtbij de bergen, bovendien behoorlijk goed toegankelijk, een echte aanrader!

 

Onze kamer leek precies op de foto’s die hierboven al staan. Onze badkamer (een van de drie aangepaste kamers) bleek alleen wat meer kleur te hebben. De vloer was behoorlijk glad. Het opklapbare douchestoeltje aan de wand is niet zo comfortabel.

 

Eelke op het dakterras bij Hotel Nala met een biertje
Er bleek ook een heerlijk dakterras bij Hotel Nala!

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

Ruim een jaar geleden kreeg ik een mail van Kim en Joost uit Duitsland. Ze waren een prachtig Landhaus aan het verbouwen tot mooi rolstoeltoegankelijk hotel. Of ik vast naar hun website wilde kijken. Niet vaak was de toegankelijkheid zo uitgebreid en duidelijk beschreven en dat terwijl de kamers nog niets eens af waren. En nu zijn ze open! Met twee prachtige aangepaste kamers een adres om direct te boeken.

Landhaus Meine Auszeit, collage
Landhaus Meine Auszeit

Landhaus Meine Auszeit (letterlijk vertaald: mijn tijd ertussenuit) bevindt zich in Bodenmais in het prachtige Beierse Woud in het zuidoosten van Duitsland. Met de auto is het zo’n achthonderd kilometer vanaf Utrecht. Je kunt natuurlijk ook met de trein of het vliegtuig. Bodenmais is een populair toeristenplaats zowel in de zomer als de winter. In de omgeving veel (oer)natuur maar ook heerlijk genieten van heerlijke ‘Kaffee mit Kuchen’ op een terras. Kim en Joost weten je precies de juiste adresjes te vertellen.

Nog geen plannen voor de komende weken? Vermeld ‘Eelke droomt’ bij je boeking en je krijgt voor een verblijf in juli of augustus (2014) 10% korting op je boeking! Kijk op Landhaus Meine Auszeit voor een uitgebreide beschrijving van de kamers en extra mogelijkheden zoals een hoog-laag bed en douchebrancard.