• Beugels bij toilet
• Douchestoel
• Eelke heeft hier gedroomd
• Hotel
• Hulphonden welkom
• In de stad
• Inloopdouche
• Limburg
• Nederland

Designhotel Maastricht

Het vinden van een bijzonder, betaalbaar én rolstoeltoegankelijk hotelletje in een stad is vaak een teleurstellende rotklus. Dat bleek ook in Maastricht het geval, toch is de beloning wel extra groot als je een fijn plekje vindt! Designhotel Maastricht midden in het hippe stadsdeel Wyck, voldeed aan al mijn verwachtingen. In tegenstelling tot veel stadshotels, voel je je hier direct op je gemak. Aardig personeel verwelkomt je aan de (weliswaar erg hoge) balie. Boekjes over de stad en een handige kaart krijg je direct mee. Slagroomsoesjes en drankje staan klaar, zelfs een persoonlijk geschreven welkomstboodschap op de kamer! De kamer vind je tegenover de lift op de eerste verdieping. Grappig detail, in de gang voor de kamer hangt de wand vol met Sphinx (dé aardewerkfabrikant uit Maastricht) tegeltjes waar beroemde gasten een boodschap achterlaten. Leuk om even te speuren tussen alle bekende namen!

Achter de historische gevel, bevinden zich toch 105 kamers. Een beetje te groot dus naar mijn zin. Maar de goede sfeer, fijne kamer en de A-locatie maken dat ruimschoots goed! De met het hotel verbonden Brasserie FLO, voelt nog net gezellig maar is wel een plek waar je ‘echt uit eten’ gaat, je waant je bijna in Parijs. Hoge plafonds, gestreken kleedjes en keurig geklede obers! Een Franse kaart met klassieke gerechten maar de smaken zijn net even anders, heel fijn. Een ‘etablissement’ om te genieten!

Als je van buiten naar het pand kijkt zie je boven nog een aantal ramen met ouderwetse gordijnen. Hier woont nog de oude dame die ooit het hotel runde. De Edengroep nam het van haar over, op voorwaarde dat zij er mag blijven wonen tot haar dood. Zo heeft zij haar eigen ‘vleugel’ tussen de hotelkamers.

In de omgeving

Het hotel ligt vlakbij het station aan de mooie, statige stations’allee’, een lange straat die in een rechte lijn naar de Maas via de Sint Servaasbrug naar het centrum loopt. De auto’s zijn weer van de middenstrook verdwenen, dus je kan hier lekker flaneren tussen de bomen en de bankjes. Op elke hoek van de straat vind je nog prachtige gebouwen uit begin 19de eeuw, toen al gebouwd als hotels en vaak nog steeds in gebruik als zodanig. Her en der vind je wat winkeltjes, galeries en restaurantjes. Dichter bij de Maas zijn ook de zijstraatjes, zoals de Wycker Grachtstraat en Rechtstraat, leuk om doorheen te wandelen (winkels slecht toegankelijk).

Een aantal jaar geleden was ik al in het Bonnefantenmuseum, alleen al voor het gebouw moet je er naartoe, het ligt op nog geen kilometer lopen van het hotel! Wij gingen deze keer naar het stuk kleinere Museum aan het Vrijthof voor een fototentoonstelling van Jimmy Nelson. We hadden beter hier ook onze lunch kunnen doen want dat bleek later een speurtocht.  Ik ben niet zo snel chagrijnig maar spontaan een fijn lunch- adresje vinden leek gods-onmogelijk, overal mega hoge drempels. Zelfs op het Vrijthof is niks toegankelijk. In de zomer als je lekker op een terras kan neerploffen merk je dat niet zo maar nu … pfff. Ook de leuke winkeltjes zijn slecht toegankelijk. Jammer Maastricht!

Over de rolstoeltoegankelijkheid van het hotel

Het hotel is gelukkig wel prima toegankelijk en gelukkig hadden we de vorige avond besloten lekker bij de aan het hotel verbonden brasserie te eten. Een zoektocht is ons daarmee gister bespaard gebleven. Er is één toegankelijke kamer, er zijn wel plannen voor een tweede. De kamer is lekker ruim en basic ingericht met een heerlijk double-bed (54 cm hoog en tenminste 15 cm ruimte onder het bed). Er staat een bureau met stoel en koffie- en theezet apparatuur. De kleuren, houten vloer en sfeervolle verlichting maakt het een fijne plek. Er is een raam, wat lekker is voor de frisse lucht maar voor het uitzicht hoef je niet naar buiten te kijken.

De badkamer vind ik mooi gedaan, er is zelfs een elektrische schuifdeur! De handdoeken hangen een beetje hoog. De glazen douchewand zou beter scharnierend zijn. Nu moet je voorzichtig zijn, op zich past het allemaal wel maar het kan een beetje manoeuvreren zijn met een rolstoel. De wc is voor mij aan de lage kant (45 cm) terwijl de opklapbare beugels dan weer vrij hoog hangen (bovenkant 86 cm). Er staat een in hoogte verstelbare douchekruk met armleuningen die er ook af kunnen. De wastafel is onderrijdbaar (hoogte 78 cm) met een kantelbare spiegel.

Parkeren
Het station is slechts 200 meter vanaf het hotel. Om de hoek (op de Alexander Battalaan) is een gehandicapten parkeerplaats, je hoeft hier niet te betalen. Het is wel een vervelend hoekje om te parkeren, het verkeersbord wat nogal lastig op de hoek staat heb ik al even een duwtje voor je gegeven… Die staat nu een stuk handiger!

Alle hotelletjes op mijn site zijn leuk, natuurlijk! Maar soms voel je je gelijk een soort van thuis, dat had ik hier.

Wij hebben hier heerlijk gedroomd (januari 2020). Ben jij hier ook geweest? Laat ons weten hoe het was!